Hubertusklauwtjes / wolfsklauwtje / bijklauwtjes

Een Hubertusklauw, ook wel wolfsklauw of bijklauw genoemd, is een rudimentaire vijfde teen aan de binnenzijde van de achterpoot, net boven de voet van een hond. Het kan bestaan uit één nagel of twee. De term wolfsklauw is niet helemaal juist omdat deze teen bij wolven namelijk niet voorkomt. Veel honden worden zonder Hubertusklauwen geboren, het wel hebben van Hubertusklauwen betreft dus een erfelijke afwijking, het zogenaamde meertenigheid. Deze afwijking komt ook bij mensen voor en heet polydactylie, meestal gaat het dan om een extra pink, maar ook extra duimen of tenen komen voor.

De hond steunt met zijn vóór- en achterpoten op vier tenen op de grond. Aan de binnenzijde van de vóórpoten zit een eindje boven de grond een vijfde teen, die te vergelijken is met de duim bij een mens. Aan de binnenzijde van de achterpoten komt, eveneens boven de grond en deze niet rakend, soms ook een vijfde teen voor. Deze valt te vergelijken met de grote teen van de mens. Deze vijfde teen wordt wel Hubertusklauw, wolfsklauw of bijklauw genoemd. In bepaalde gevallen is een dubbele en soms, doch zeer zelden, zelfs een driedubbele Hubertusklauw aanwezig. Uit onderzoeken is gebleken dat een dominant gen verantwoordelijk is voor het ontstaan van deze klauw.

Met het Engelse “dew claw” wordt overigens niet alleen de vijfde teen aan de achterpoot, maar ook de normale vijfde teen aan de voorpoot bedoeld. Hierna zal alleen over deze vijfde teen aan de achterpoten worden gesproken.

De Hubertusklauw zit dus net boven de voet aan de achterpoot en bestaat vaak alleen nog uit een nagel en één of enkele teenkootjes zonder normale verbinding met de poot. De nagel kan echter behoorlijk lang worden en in struiken of aan een hekwerk blijven haken.

De “dew claw” aan de achterpoten hoort bij de Nova Scotia Duck Tolling Retriever niet aanwezig te zijn maar komen soms wel voor. Er werd voorheen geadviseerd deze klauwtjes aan de achterpoten binnen vier dagen (bij voorkeur binnen 48 uur/2 dagen) na de geboorte te laten verwijderen. Echter per 1-7-2014 is dit niet meer toegestaan zie onderstaande informatie.

VERBOD OP HET VERWIJDEREN VAN BIJKLAUWTJES BIJ HONDEN PER 1 JULI 2014

In het besluit Diergeneeskundigen is het Ingrepenbesluit aangepast. Het besluit Diergeneeskundigen is een onderdeel van de Wet Dieren (vervangt de huidige Gezondheids- en welzijnswet voor dieren). Door deze aanpassing in het Ingrepenbesluit is het dierenartsen niet meer toegestaan om bijklauwtjes te verwijderen bij honden tot de leeftijd van 4 dagen. Wanneer de bijklauwtjes voor problemen zorgen en er een medische noodzaak is, mogen dierenartsen de bijklauwtjes wel verwijderen.

Bijklauwtjes zijn bijteentjes die sommige rassen aan de achterpoten hebben, soms zelfs twee paar. Bij een aantal hondenrassen is het bezitten van bijklauwtjes een onderdeel van de rasstandaard. Echter, de afwezigheid van bijklauwtjes wordt in veel FCI rasstandaarden als gewenst aangegeven. Net als bij het verbod op het couperen van oren en staarten, staat de nationale wetgeving altijd boven de kynologische reglementen.

De Raad van Beheer zal internationaal onder de aandacht brengen dat het verwijderen van bijklauwtjes in Nederland na 1 juli 2014 niet meer is toegestaan. De Raad van Beheer vindt dat dit bij keuringen geen negatieve beoordeling dan wel een lagere plaatsing in een klasse mag opleveren.

bron: RvB RAADAR – jaargang 2 – nummer 2 – februari 2014

SHOWEN HONDEN MET WOLFSKLAUWTJE TOEGESTAAN

Omdat de vijfde teen (wolfsklauw) niet meer mag worden verwijderd, kregen wij de vraag of er nog wel mag worden geshowd met honden die zo’n wolfsklauwtje hebben.
Het antwoord is volmondig: ja!
Uitgangspunt hierbij is dat de Nederlandse wetgeving boven kynologische regels uitgaat. Keurmeesters dienen de aanwezigheid van wolfsklauwtjes dan ook te accepteren. De Nederlandse keurmeesters zijn allen op de hoogte gesteld van deze benadering. Er kan dus gewoon met honden worden geshowd die een wolfsklauwtje hebben.

Bron: RvB RAADAR – jaargang 3 – nummer 8 – juni 2015