De witte aftekening

White spotting (witte aftekeningen) op honden worden meestal bepaald door de genen op de S- locus. Wanneer we de term “white spotting gebruiken” bedoelen we gewoon witte aftekeningen, niet daadwerkelijk witte vlekken. Witte aftekeningen kunnen optreden bij elke kleur, en zullen eumelanine en phaeomelanine bedekken. In technische termen is dit bekend als epistasie. Epistasie is de niet-allele interactie en is dus de interactie tussen genen op verschillende loci.

Epistasie betekent overschaduwing en komt tot uiting in het fenotype. Dus elke hond kan witte aftekeningen hebben, of ze nu zwart, blauw, lever, isabella, gestroomde, sable, tan-puntige, merle of wat dan ook.

Witte aftekeningen treden op wanneer de huidcellen niet in staat zijn om een pigment te produceren. Het “white spotting” gen beinvloed het vermogen van cellen om op bepaalde delen van de huid pigment aan te maken, daardoor wordt de huid roze en de vacht wit. Nagels en voetzolen zullen ook roze worden in gebieden waar pigment niet wordt geproduceerd.

Op dit moment zijn slechts twee allelen bekend op de S locus:
– S: geen witte aftekeningen
– sp: gevlekt

Een derde allel kan bestaan voor “extreme wit” (sw), maar dit is niet bewezen en tot nu toe is bij alle honden met hoge witte aftekeningen aangetoond dat zij in plaats daarvan homozygoot zijn voor – sp.

De “white spotting” allelen worden verondersteld incompleet dominant te zijn. Dit betekent dat een heterozygote hond het meest dominante gen zal laten zien, maar kan daarnaast ook in mindere mate worden beïnvloed door de meer recessieve allele. Bijvoorbeeld een Ssp hond kan een beetje witte aftekeningen hebben. Echter, de relatie tussen de allelen is ingewikkeld en kan variëren tussen rassen.

Er is onlangs aangetoond dat sommige honden met witte aftekeningen hellemaal geen – sp allel hebben. Dit zijn meestal honden met “true” Irish spotting. Het allel dat zorgt voor dit patroon is nog niet vastgesteld en het is niet bekend of het ook op de S- locus gelegen is en wordt voor het gemak nu voorlopig aangeduid als -si

Verspreiding van witte aftekeningen
Welk witpatroon een hond ook heeft, zijn wit zal altijd dezelfde wijze van verspreiding volgen. Wit begint op de verste “randen” van de hond – uiteinde van de staart, de punt van de snuit, de poten en de punt van het borstbeen. Dit staat bekend als het “trim” patroon. Van daaruit spreidt de dekking zich uit van de snuit en het voorhoofd, de voorkant van de borst, de lagere benen en meer van de staartpunt, en creëert het “Irish spotting” patroon.Vervolgens verspreidt het van de voorkant naar de achterkant van de nek en kruipt omhoog de poten en staart. Op een “piebald” bonte hond kunnen alleen het hoofd, rug en staartaanzet nog steeds gekleurd zijn.

De kleuring op de rug gevolgd door de staart aanzet zullen de volgende zijn om wit te worden, en dan het hoofd. De oren zullen altijd gekleurd blijven tenzij de hond een zeer hoge hoeveelheid wit heeft. De oren zijn over het algemeen het laatste deel van de hond om pigment te verliezen. Natuurlijk is het idee van “het verspreiden van” witte aftekeningen voornamelijk metaforisch, om u een beeld te geven van hoe het wit patroon werkt.

Wit verspreidt zich niet op elke individuele hond op deze manier (dat wil zeggen een effen gekleurde pup verliest niet geleidelijk kleur als het groeit, totdat het bijna wit is! hoewel puppies vaak nog van kleur veranderen als ze groeien), het is enkel om te laten zien welke delen van de honden met veel wit kleur behouden. Het is mogelijk van belang, dus een manier om zoveel mogelijk pigment te behouden in de belangrijkste delen van het lichaam – rond de inwendige organen (body en staartaanzet gebied) en de hersenen (oren en kop) – en kan het gemakkelijker pigment uit delen die verder van deze gebieden liggen verliezen. In technische termen, pigment “migreert” naar verschillende delen van het lichaam tijdens de ontwikkeling van het embryo en het S-gen bepaalt hoe ver het pigment migreert.

Soms kan het pigment simpelweg niet de uiterste delen van de hond bereiken (dit kan worden veroorzaakt door een klein probleem of ziekte tijdens de ontwikkeling), en dit kan resulteren in een kleine hoeveelheid wit op een hond zonder sp, bijvoorbeeld een kleine borst vlek op een hond die anders geheel gekleurd zou zijn geweest.

Het wit verspreidingspatroon houdt zich niet altijd aan de regels. Soms hebben individuele honden ongebruikelijk witte patronen, waar bijvoorbeeld het wit op de benen zeer ongelijk is, of ze hebben gevlekte delen op onverwachte plaatsen, zoals op de nek of borst. Maar in het algemeen werkt het verspreidingspatroon volgens vaste wijze. Irish spotting

Irish spotting (si) is als patroon ook wel bekend als “boston” of “mantel”, hoewel deze benaming niet altijd naar de “echte” Irish spotting verwijzen. Op een hond met Irish spotting, is wit te vinden op de benen, het puntje van de staart, de borst, hals en snuit. Veel honden met dit patroon hebben een volledig witte hals ring en een borst.

Echte Irish spotting wordt veroorzaakt door een nog onbekend gen, maar we kunnen aannemen dat honden met Irish spotting homozygoot zijn voor het gen (sisi) omdat het rastypisch is. Dit betekent dat twee honden met Irish spotting puppies met Irish spotting zullen produceren. We kunnen aannemen dat een geheel gekleurde hond samen een Irish spotting hond een heterozygoot hond met minder wit (een “trim” patroon, zoals in de bovenstaande uitleg) zal opleveren.

“Pseudo” Irish spotting mag wel hetzelfde lijken of bijna hetzelfde als Irish spotting, maar wordt in feite niet veroorzaakt door sisi maar door Ssp. Dat wil zeggen dat deze honden heterozygoot “piebald” zijn. De incomplete dominantie van S betekent dat een Ssp hond tot ongeveer de helft van de hoeveelheid wit kan tonen als een spsp hond. Deze honden fokken niet zuiver. Wanneer men twee Ssp honden kruist kunnen de pups volledig gekleurd, piebald of iets ertussen in zijn. Als opmerking moet vermeld worden dat niet alle Ssp honden veel wit tonen of in sommige gevallen helemaal geen wit hebben. De hoeveelheid wit op een heterozygoot “piebald” lijkt drastisch te variëren en sommige honden kunnen precies lijken op homozygoot SS volledig gekleurde honden. Een hond met echte Irish spotting heeft gewoonlijk geen wit op de heupen/knieën of onderzijde van het lichaam, dit kan dus een andere aanwijzing zijn dat sp aanwezig is.